Çok uzun süredir okumak istediğim bir türlü sıra gelmeyen kitaplardan biriydi Aşçı. Masum masum kitaplıktan bakıyordu bana. Hakkında duyduğum pek olumlu olmayan yorumlar sebebiyle sürekli erteliyordum okumayı. Nasıl da hata yapmışım. Biraz kanlı, gaddar ve rahatsız ediciydi elbette. Azıcık mutfak tutkunuz varsa sevmemeniz mümkün değil Aşçı'yı. Tabi bu satırları yazan ben bir yandan da vegan olma planları yapıyorum ve şu anki yaşamımı o yönde değiştirmenin yollarını arıyorum. Bir şeyler pişirmeye ve onları tattırmaya bayılıyorum ancak ben mutlu olacağım diye 2 aylık kuzular kesiliyorsa, zavallı tavuklar o eziyetleri çekiyorsa düzeltilmesi gereken bir şeyler olmalı öyle değil mi? Bayılarak yediğimiz akşam yemeği için zavallı hayvanlar ölmemeli, ya da farklı ayakkabı giyebilmem için yok edilmemeliler. Aşçı tam bu süreçte okuduğum bir kitap olduğu için düşüncelerimi netleştirdi. Suçlu, suça meyilli çocukları toplayıp, mutfak okulunda eğiterek harika şefler yetiştirmek müthiş bir fikir. Tabi işler her zaman planlandığı gibi gitmeyebiliyor.
Çok seveceğinizi iddia edemem oldukça rahatsız edici bir roman ve bir o kadar da dikkat çekici. Şef, Baş Şef, Asistan Şef, tedarikçi, evin beyi, evin hanımı, kasap... Her biri en ince ayrıntısına kadar düşünülerek yaratılmış, sıra dışı, sınırlarda gezinen rahatsız edici karakterler... Okuyun, okuyun, okutun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder