Hande Altaylı ile 2006 yılında tesadüfen Aşka Şeytan Karışır romanını okumamla tanıştım. Aslı, Ömer, Jülide ve Kirpi beni çok etkilemişti. Kitabı bitirene kadar elimden bırakamamıştım. Kahperengi'yi okumak için nedense 1 yıl bekledim. Fikirlerine güvendiğim bir arkadaşımın oyalanıp durma hadi artık demesiyle dün başladım okumaya ve hemen bitti tabii ki :) Hande Altaylı son yıllarda okuduğum iki Türk yazardan biri. Kahperengi'yi çok severek, içim acıyarak okudum. Beni etkiledi, hüzünlendirdi, gülümsetti. Sanki içime sinmeyen bir şeyler var hikayede ancak tam olarak ne olduğundan emin olamıyorum. Sonunu hiç sevmedim hatta nefret ettim diyebilirim. Aslında Narin favori karakterim değildi kitapta. Deniz müthiş bir karakterdi, kitabı sevmemdeki en büyük etken oldu bence. Fırat biraz zorlama bir karakter olmuştu, Atıf daha ilgi çekiciydi. Moskof Recep'in adının nereden geldiğini merak ettim. Çaresizliği ve birbirine yabancı 5 insanın zorunlu olarak bir evde yaşamasını anlatımı çok etkileyiciydi. Kara Hatice için yer yer üzülsemde genel olarak kabullenişi, çözümü falcılarda arayışı çok sinirlendirdi beni.
Fena Spoiler:
Aşka Şeytan Karışır ve Maraz' da Hande Altaylı'nın diline ve ustaca anlatımına bayılmıştım. Bu kitap biraz daha hafif kaldı onlara göre. Dizisi de başlamış 'Merhamet' adında. İzlemediğim için bir fikrim yok ancak izleyenlerin merak edip kitabı da okuyacağı fikri beni çok mutlu ediyor. Umarım Hande Altaylı kısa sürede yeni bir kitap daha yazar ve okurum :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder